We zijn na een voorspoedige vaart met de Interislander, weliswaar 2 dagen later dan gepland vanwege de aardbeving, aangekomen op het Zuidereiland. In 3 uur varen we van Wellington naar Picton, een dorpje aan de noordkust. Het weer is grauw en grijs, maar het blijft redelijk droog.
We zijn in het grootste wijngebied van Nieuw Zeeland aangekomen en daar maken wij graag gebruik van door naar een winery te gaan voor een wijnproeverij. Er zijn mooi aangelegde “wineries” en bij winery Highfield kunnen we er ook nog lekker bij lunchen. De meeste wineries hebben nl. ook een restaurant.
In Havelock varen we een hele dag mee met de mailboat. Deze boot levert de post af op afgelegen adressen in de Marlborough Sounds. Dit is een fjordengebied, waar huizen zijn, die via land niet te bereiken zijn. Jammer genoeg regent het vandaag veel en is het uitzicht slecht. We zien wel mosselboten voorbij komen, want in deze wateren worden de grote Green Mussels gekweekt. (Die smaken heerlijk!)
De post afleveren is een riskant klusje, want met ruwe zee en regen moet je stevig in je schoenen staan om niet uit te glijden! In de loop van de middag klaart het op en hebben we toch nog mooi uitzicht op de fjorden en zien we de nodige dolfijnen met ons meezwemmen.
Onderweg naar Kaiteriteri hebben we de Ngarua grot bezocht, waar veel beenderen van Moa’s zijn gevonden. Dit zijn grote vogels, die niet kunnen vliegen.
Bij Kaiteriteri zijn we bij het Abel Tasman NP. Hier gingen we op zoek naar het monument van Abel Tasman. Het was een niets voorstellende witte pilaar van 10 meter. De route langs de kust was gelukkig schitterend en compenseerde dat.
Hierna rijden we naar het zuiden. En nu merken we hoe mooi Nieuw Zeeland is. De routes lopen door de bergen, langs mooie kusten, door bosgebied en langs kronkelende rivieren. Daar het hier nu voorjaar is, staat alles mooi in bloei met de gele brem en de veel gekleurde lupine. Alleen rijden is al een genot!
Maar dat doen we natuurlijk niet! Nel loopt over de langste swingbridge van Nieuw Zeeland, die boven de Buller rivier hangt. We spotten zeehonden bij Cape Foulwind en we bewonderen de Pancake Rocks and the Blowholes bij Punakaiki. De rotsen lijken inderdaad opgestapelde pannenkoeken. De blowholes zijn grote gaten in de rotsen, waar de wind en de zee vrij spel hebben om de rotsen uit te hollen. Fascinerend schouwspel.
Als we in Glacier Country zijn aangekomen, gaan we eerst naar Lake Matheson, ook wel mirrorlake genoemd. Na dagen van matig weer hebben we nu wel geluk. Bij helder en windstil weer kun je de bergen in het rimpelloze meer weerspiegeld zien. Nu is de nadruk komen te liggen op de wolken, zoals op de foto te zien is. In dit berggebied zijn ook gletsjers en we lopen naar de Fox Glacier toe. Eerst loop je door het stroomgebied heen, waar grote en kleine stenen liggen. Af en toe moet je een stroompje zien over te springen en uiteindelijk moeten we een steil pad naar boven volgen. En dan staan we ook redelijk dichtbij de gletsjer.
Onderweg naar Queenstown komen we langs het werelderfgoed Cardrona Hotel.
Dit oude hotel stamt uit 1863 en is nog steeds in gebruik als hotel/restaurant.
De gehele route naar Queenstown rijden we weer door schitterende landschappen heen. We zien mooie watervallen en blauwe meren en we rijden over de hoogste (1076 m) geasfalteerde weg van Nieuw Zeeland. Dat betekent ook veel bochtenwerk voor de chauffeur!
Nu zitten we in Queenstown en hebben we lekker zonnig weer. We zijn met de gondel naar boven gegaan naar Bob’s Peak. Hiervandaan hadden we een goed uitzicht op de stad en al het water eromheen. De stad zelf huisvest veel vakantiegangers en alles is daar op ingesteld. Dus zijn er gezellige winkelstraatjes, volop restaurantjes en terrasjes. Hier vermaken we ons nog wel een dag voordat we verder trekken naar de Milford Sound.